บทที่ 28 แสดงความเป็นเจ้าของ (100%)

“ฮื้อ…เมศ…น้ำไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว อูยยยย…” ธารธาราสูดปากครางระงม สะโพกผายเด้งแอ่น บ้างส่ายสะบัดรับนิ้วมือกระด้างที่จ้วงแทงลงมาด้วยจังหวะถี่ยิบ จนน้ำหวานไหลซึมออกมาหล่อเลี้ยงช่องทางคับแคบทว่ารัดรึงอย่างน่ากระดากอาย โดยที่เธอมิอาจควบคุมตัวเองได้

“งั้นก็ไปให้ถึง…ไปให้ถึงเดี๋ยวนี้เลยแม่ตัวดี”

ขาดคำพ่อห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ